gedoodverfde dierbaren

​Veerle Meeussen

3 delig • huile sur toile
Verborgen talent in de Kwenenbos • Kine Kwenenbos

Introspectie
​
Triptiek van slapende moeder, dochter en zoon
Een stilleven is het niet, daarvoor is dat genre iets te roerloos en te schoon,
Hier woelt iets onderhuids, ongeordend, ongekamd, in een onbewaakt moment
Onweerstaanbaar is de verleiding om, zonder opponent
Vrij naar binnen te kijken, te peilen, zich stiekem in te leven
En alle mogelijke gedachten toe te laten, althans voor even.
 
Neem nu de dochter, die blijft erbij: Ik ben niet koppig, drijf niet door mijn eigen zin
Broerlief, die twijfelt nog: glimlachje doen? of toch 'n stoere kin?
Het smeult en gloeit, het jeugdig vuur baant zich een plekje,
Nu eens schuchter, dan weer heftig, als een onbestemd verlangen
Lenig en boetseerbaar nog, maar toch reeds hier en daar een vlekje
Van een indringende ervaring die is blijven hangen.
 
De moeder lijkt, hoe zou je 't noemen, een stuk minder permeabel
Zelfbewust en fier, dat zeker, en minstens even aimabel
Maar reeds getekend door een verleden, toch?
Zie de beklijvende penseelstreken, en daar nog één, en nóg!
Ondanks alles: de hals starrig gestrekt, en de deur nog altijd op een kier
Voor … wie weet, ze bestaan in 't echt … een klavertje vier.
 
Voyeurisme! Gespeculeer! Stop ermee nu het nog kan!
Elk moment kan een paar ogen opengaan, en dan?
 
Epiloog
​
De verrassing was compleet: heel even werd één wenkbrauw licht gebogen
Een éénmalige zucht uit haar spaarzame lippen, verder onbewogen
DRIEVOUDIGE ZAAK KORDAAT DOOR MAMA ONTHULD:
"De auteur van dit werk, dat ben ikzelf, verder valt er niets te verklaren
Noem mij maar de vermoorde onschuld
En dit zijn mijn gedoodverfde dierbaren!"

 
D.T.