KinesitherapieKinesitherapie betekent letterlijk geneeswijze door bewegen.
De evaluatie (onderzoek), therapie (genezing) en revalidatie (heropvoeding) van bewegingsfouten en -tekorten staan centraal. De kinesitherapie is oorspronkelijk ontstaan om het lichamelijk herstel te begeleiden na een fysisch trauma, bij overbelastingsletsels, acute en chronische ontstekingen of na een chirurgische ingreep. De behandelstrategie is dan vnl. gericht op symptoombehandeling en het verhogen van de verminderde belastbaarheid van de aangedane structuren. Dit gebeurt a.d.h.v. pijndempingstechnieken, mobilisaties van bewegingsbeperkingen en oefentherapie in het kader van stabiliteit - en spierkrachtsverlies. Met het oog op een optimaal functieherstel, is kinesitherapie zodoende onmisbaar geworden in de postoperatieve en posttraumatisch situatie. "De kinesist is meer dan alleen maar een veredelde masseur." Het wetenschappelijk onderzoek staat niet stil. Er is de voorbije jaren een schat aan kennis bijgekomen omtrent revalidatie en conservatieve behandelmethodes. Binnen de inhoud van het beroep vond er zich zodoende de laatste decennia een heuse verandering plaats - die zich nog steeds verderzet. De focus op symptoombehandeling verschuift meer en meer naar de behandeling van de effectieve mechanische oorzaken en de onderhoudende factoren van klachtenpatronen. De moderne kinesitherapeut richt zich niet louter op de lokalisatie van uw klacht, maar gaat op zoek naar bewegingsfouten elders in het lichaam die uw klacht negatief beïnvloeden. |
|
|